Hoi allemaal! Ik heb lang getwijfeld om wel of geen blog te beginnen, vooral omdat ik het nogal spannend vond om persoonlijke dingen en dan met name aspecten rondom mijn gezondheid met andere mensen te delen. Uiteindelijk kom ik er niet meer omheen dat mijn gezondheid ook onderdeel is van wie ik ben en dat het dus ook besproken en benoemd mag worden. Daarnaast vind ik het heel erg leuk om te schrijven en aspecten uit mijn leven met andere mensen te delen. De blogs van andere mensen hebben mij enorm geholpen binnen mijn eigen ontwikkelings- en acceptatieproces rondom het ziek zijn en gebruik maken van hulpmiddelen. Ik ben niet van plan het hier alleen maar over mijn gezondheid te hebben maar aangezien ik de ziekte van Lyme heb die altijd onbehandeld is gebleven, zal het wel een rode draad zijn in alles wat ik schrijf. De realiteit is dat je ziek zijn niet zo maar even uit kan zetten wanneer je wilt. Ik wil hier graag eerlijk en open schrijven over hoe het voor mij is om te leven met de ziekte van Lyme.
Staat mijn hele leven in het teken van ziek zijn? Het eerlijke antwoord is ja en nee. Ja, omdat het je beperkt in de dingen die je wel en niet kan doen , hoe actief je kan zijn op een dag, of je wel of geen mensen kan zien op een dag en zo zijn er nog wel wat dingen te benoemen. Nee, omdat het niet is wie ik ben. Ik geniet van heel veel kleine dingen, zit lekker in mijn vel, voel me gelukkig en optimistisch en weet dat er heel veel mogelijkheden zijn als je een beperking hebt. Ik geloof dat ongeacht waar ik uitkom met betrekking tot mijn gezondheidsstatus, ik het beste van de situatie kan maken. Ik reken me rijk met alle dingen die ik heb. Betekent dit dat ik nooit in de put zit? Natuurlijk niet, op heel slechte dagen weet ik vaak niet waar ik het zoeken moet. Gelukkig weet ik dat er aan die dagen ook weer een eind komt en dan klim ik er weer bovenop. Is dat altijd al zo geweest? Nee, dat is het ook niet. De stap om te stoppen met dansen doordat dit echt niet meer mogelijk was, was voor mij heel zwaar en moeilijk. Daarna leren om mijn grenzen aan te geven en te accepteren dat ik niet meer kon doen wat ik gewend was, met de topsporters mentaliteit die ik had, was een hele klus. Stap voor stap leerde ik echter allemaal nieuwe dingen en vond ik mijn eigen draai binnen een geheel nieuw en anders leven dan ik ooit tevoren gewend was.
Het heeft drie jaar geduurd voordat wij erachter kwamen dat ik de ziekte van Lyme heb. In die drie jaar zijn er veel dingen gebeurd en in de komende tijd zullen er veel dingen gaan gebeuren. Stap voor stap zal ik meer delen over de weg die ik al af heb gelegd, de weg die ik nog af ga leggen, dingen waar ik in mijn dagelijks leven tegenaan loop en de dingen die mij inspireren, bezighouden en gelukkig maken in het leven.
Veel liefs!
Reactie plaatsen
Reacties